Icarus
Muziek/tekst: Rolf Kramer, december 2010
Lied 99

In ‘t labyrint is ‘t rustig sinds de vroege dood

van de minotaurus door een reisgenoot

Theseus stak hem neer met zijn verborgen zwaard

na ‘t vechten wou zijn groep weer terug naar eigen huis en haard

En Daedalus werd kern van Koning Minos’ haat

want hij hielp Theseus vluchten met Ariadnes draad

Hij werd dus verbannen naar Kreta met zijn zoon

“Verrader!” riep de koning, “Dit is je verdiende loon!”

Maar Daedalus, die liet hem toch niet zomaar begaan

Hij werkte aan vier vleugels en heeft ze omgedaan

Twee vleugels voor zijn zoon, twee vleugels voor hemzelf

Want vluchten over zee was echt een slecht idee

daar Minos daar goed zicht op had

Een veilig vorm van vlucht was reizen door de lucht

helaas had hij zijn zoon

zijn Icarus toch schromelijk overschat

Op een vroege morgen zei Daedalus: “Mijn zoon,

de vleugels zijn gereed nu, vlieg met mij synchroon

Vlieg maar niet te laag, dan val je in de zee

maar vlieg ook niet te hoog, dan maakt de zon je vleugels wee”

En Daedalus, die liet hem toch niet zomaar begaan

Hij werkte aan vier vleugels en heeft ze omgedaan

Twee vleugels voor zijn zoon, twee vleugels voor hemzelf

Want vluchten over zee was echt een slecht idee

daar Minos daar goed zicht op had

Een veilig vorm van vlucht was reizen door de lucht

helaas had hij zijn zoon

zijn Icarus toch schromelijk overschat

Ze vlogen door de hemel in simultane vlucht

Ze lieten Kreta achter, moe maar opgelucht

Lebynthos, Samos, Delos vlogen zij voorbij

Daedalus en Icarus

Een oude man weent zacht als hij er weer aan denkt

de dag dat Icarus zo hevig had gezwenkt

Hij vloog veel te hoog, en hoorde hem niet meer

zijn vleugels smolten weg en hij viel in de golven neer