Vlekken op de zon
Muziek/tekst: Rolf Kramer, november 2010
Lied
98
Hoe hard ik ook zou schreeuwen
jij maakt mijn woorden klein
Het kan je vaak niet schelen
dat mijn diepste verlangens niet altijd de jouwe zijn
Hoe vaak ik ook zou smeken
je luistert niet naar mij
Je wilt niet met me breken
maar je wilt me er heel zeker ook niet altijd bij
Jij staat naast me
en ik zie vlekken op de zon
Het verbaast me
dat ik je nooit eens een moment
bereiken kon
Hoe lief ik ook zou kijken
je kijkt slechts naar de grond
Jij zult nooit bezwijken
voor mijn ogen, mijn tranen of de lach om mijn mond
Jij staat naast me
en ik zie vlekken op de zon
Het verbaast me
dat ik je nooit eens een moment
bereiken kon
Liever zou ik hebben dat je mij niet lekker kust
Liever zou ik hebben dat je mij diep verontrust
O deed jij maar eens iets dat flink
mijn grenzen overschrijdt
Dan laat ik jou echt achter hier
met niet 't geringst gevoel van spijt
De zon komt door de bomen
bevlekt en ziek en oud
deze dag moest komen
de dag waarop je echt niet meer van me houdt