Het verhaal van Fo en Mo
Muziek/tekst: Rolf Kramer, oktober 2010
Voor Fokke en Monica
Lied 97

Tijdens het wandelen zag hij haar gaan
ze was geen moment door de hitte ontdaan
en zij had prachtige loopschoenen aan
ja wat een stoere meid!
Ze zag hem ook lopen, en vroeg: “Loop je mee?
De vierdaagse is leuk en vooral met z’n twee”
Hij vond dat meteen een fantastisch idee
hun ontmoeting was toen echt een feit
 
Na hun geloop op ‘t Nijmeegse land
zijn zij heel rap in de bedstee beland
en hij vroeg haar meteen toen maar:
“Mo, mag ik jouw hand?”
 
Neem mijn hand, neem mijn hand
Neem mijn hand, neem mijn hand
 
Ik zong het voorgaande louter voor sfeer
hij vroeg haar nog niet, ja weet je ‘t weer?
Hij vroeg haar tenslotte een andere keer
juist na een aantal jaar
Eerst gingen ze latten, dat was niet expres
maar beiden hadden een baan met succes
zij bij de gemeente en hij bij Morres
en reizen viel ze zwaar
 
Maar ondertussen versterkte hun band
wat nu gaat komen, dat is erg galant
want hij vroeg haar al lattend maar:
“Mo, mag ik jouw hand?”
 
Neem mijn hand, neem mijn hand
Neem mijn hand, neem mijn hand
 
Iedereen die Fo en Mo kent
weet: dit is niet waar
Het huwelijksaanzoek
kwam pas vorig jaar
Echt waar!
 
‘t Aanzoek, dat kwam na een paar jaren saam
ze keken inmiddels uit ‘t zelfde raam
Thans dragen zij samen maar één achternaam
en trouwden zij elkaar
Weet je waarom ik me steeds heb vergist
in ‘t moment van ’t aanzoek dat ik heus wel wist
Het komt omdat Fo en Mo onbetwist
gemaakt zij voor elkaar
 
Fo ziet er vandaag op zijn allerbest uit
en onze Mo is een hemelse bruid
Lieve Fo en lieve Mo
chapeau tot besluit!
 
Fo en Mo, Fo en Mo
Fo en Mo, Fo en Mo
Veel geluk!