Sprookjesmoe
Muziek/tekst: Rolf Kramer, september 2010

Lied 92

 

Ik was laatst fijn aan ’t eten

met wat vrienden in de stad

Nog niet uitgegeten

had ik al genoeg gehad

Dat lag niet aan de maaltijd

maar juist helemaal aan jou

Je wilde een verhaal kwijt

dat eenieder boeien zou

 

Maar ik kende ieder woord al

Ik had het zeker wel

tientallen malen gehoord al

en los daarvan was alles gelogen

Je had ieder van ons

toen een keer te vaak bedrogen

 

Waarom lieg jij, geef een reden

heb jij wel een echt verleden?

’t Maakt communicatie zwaar

de vraag naar wat is waar

Ik snap niet dat je zo kunt leven

zonder flink wat angst en beven

bij ’t idee van: dit komt uit

Eens komt een olifant met een lange snuit

en die blaast dan elk fictief verhaaltje uit

 

Omdat wij bevriend zijn

hoor ik elke keer weer aan

wat jij nooit hebt meegemaakt en hoe

Wees nou toch eens kwetsbaar

en ontworstel je van waan

want al die suffe sprookjes ben ik moe

 

Een week of wat geleden

had jij weer zo’n raar verhaal

over verre steden

en het vinden van de Graal

Ik was het zat te luisteren

dus ik zei er wat van

Je vroeg: “Wil je fluisteren

want niemand hoort het dan”

 

“Nee,” zei ik, “nee, dat nooit niet

ik wil dat iedereen

jou een keer berooid ziet

Er zijn immers alleen maar vrienden bij

en we hebben allemaal

maar één vraag: wie ben jij?”
 

Waarom lieg jij, geef een reden

heb jij wel een echt verleden?

’t Maakt communicatie zwaar

de vraag naar wat is waar

Ik snap niet dat je zo kunt leven

zonder flink wat angst en beven

bij ’t idee van: dit komt uit

Eens komt een olifant met een lange snuit

en die blaast dan elk fictief verhaaltje uit

 

Omdat wij bevriend zijn

hoor ik elke keer weer aan

wat jij nooit hebt meegemaakt en hoe

Wees nou toch eens kwetsbaar

en ontworstel je van waan

want al die suffe sprookjes ben ik moe

 

Waarom lieg jij, geef een reden

heb jij wel een echt verleden?

’t Maakt communicatie zwaar

de vraag naar wat is waar

Ik snap niet dat je zo kunt leven

zonder flink wat angst en beven

bij ’t idee van: dit komt uit

Eens komt een olifant met een lange snuit

en die blaast dan elk fictief verhaaltje uit