Architect
Muziek/tekst: Rolf Kramer, november 2009
Lied 74
Eens werd je geboren
je moeder keek verloren in haar glas
Je begreep nooit de woorden die zij sprak
tot je zelf haast moeder was
En zie je de beelden
die je het liefst niet wilde zien
dan verberg jij je achter vroege jeugd
een “welverdiend” misschien
Hou toch op, laat het gaan
veeg je jeugd nou van de baan
Architect, grijp je kans
en ontspring je levensdans nu niet
Ooit waren we vreemdelingen
en we gingen van hot naar her
met onze dromen die niet uitgekomen zijn
Ooit gingen wij liedjes zingen
van alle dingen die ons zo beperkten
gewoon eens tevreden gelukkig te zijn
Denk toch eens een keer:
’t ligt niet aan weleer
en vergeet niet te zijn wie je bent
Ooit waren we drenkelingen
spartelend tussen de bakvissen
die ons vertelden wat goed was om toen te doen
Ooit, in je herinneringen
die alsmaar gingen om diep verdriet
zie je vandaag of toch morgen iets moois van toen
Denk toch eens een keer:
’t ligt niet aan weleer
en vergeet niet: je leeft maar één keer
Hou toch op, laat het gaan
veeg je jeugd nou van de baan
Architect, grijp je kans
en ontspring je levensdans nu niet