Zwijg mij niet dood
Muziek/tekst: Rolf Kramer, april 2009
Lied 68
De zwaartekracht van schuldgevoelens
dwingt mij naar de grond
‘t Grootste mijner lichaamsdelen
is nog steeds mijn mond
Terwijl mijn wangen schaamrood kleuren
nadat ik het zei
besef ik dit is onomkeerbaar
weer voorbij
Honderdduizend dingen
die de medemens vertelt
over ziekte, liefdesdrama’s,
kinderen en geld
Door sociale wenselijkheid
weet iedereen de grens
nu is die overschreden
‘k ben ook maar een mens
Ik heb het weer gedaan
weer verteld en weer verstaan
’t Was echt niet slecht bedoeld
maar heb mij nog nooit zo slecht gevoeld
Zwijg mij niet dood
Zwijg mij niet dood
alsjeblieft
Misschien had ik niets moeten zeggen
maar wat maakt het uit?
Mijn waarheid was hetgeen mij leidde
tot mijn spraakbesluit
Niemand zal jou anders zien
toch voelt het even cru
daarom vraag ik jou
waar staan wij nu?
Ik heb het weer gedaan
weer verteld en weer verstaan
’t Was echt niet slecht bedoeld
maar heb mij nog nooit zo slecht gevoeld
Zwijg mij niet dood
Zwijg mij niet dood
alsjeblieft
Als ik toch heel eerlijk ben
dan moet dit van mijn hart
Maakt de waarheid naakt en open
dingen echt zo zwart?
Voor ieder suf klein voorjaarsstormpje
hebben wij een plu
dus kijk nou toch eens zelf
hier staan wij nu
Nu
Nu