Zwijg mij niet dood

Muziek/tekst: Rolf Kramer, april 2009
Lied 68

De zwaartekracht van schuldgevoelens

dwingt mij naar de grond

‘t Grootste mijner lichaamsdelen

is nog steeds mijn mond

Terwijl mijn wangen schaamrood kleuren

nadat ik het zei

besef ik dit is onomkeerbaar

weer voorbij

Honderdduizend dingen

die de medemens vertelt

over ziekte, liefdesdrama’s,

kinderen en geld

Door sociale wenselijkheid

weet iedereen de grens

nu is die overschreden

‘k ben ook maar een mens

Ik heb het weer gedaan

weer verteld en weer verstaan

’t Was echt niet slecht bedoeld

maar heb mij nog nooit zo slecht gevoeld

Zwijg mij niet dood

Zwijg mij niet dood

alsjeblieft

Misschien had ik niets moeten zeggen

maar wat maakt het uit?

Mijn waarheid was hetgeen mij leidde

tot mijn spraakbesluit

Niemand zal jou anders zien

toch voelt het even cru

daarom vraag ik jou

waar staan wij nu?

Ik heb het weer gedaan

weer verteld en weer verstaan

’t Was echt niet slecht bedoeld

maar heb mij nog nooit zo slecht gevoeld

Zwijg mij niet dood

Zwijg mij niet dood

alsjeblieft

Als ik toch heel eerlijk ben

dan moet dit van mijn hart

Maakt de waarheid naakt en open

dingen echt zo zwart?

Voor ieder suf klein voorjaarsstormpje

hebben wij een plu

dus kijk nou toch eens zelf

hier staan wij nu

Nu

Nu