Alleen

Muziek/tekst: Rolf Kramer, december 2007
Lied 48

Ik begeef me op

steeds iets gladder ijs

Dezelfde holle woorden

alles geef ik prijs

want ik ben zo onuitstaanbaar laf

ik graaf mijn eigen graf

Ik negeer de stem die

in mijn hoofd spreekt als ik zeg

wat ik niet zeggen moet

maar de woorden zijn al weg

Want ik ben zo onuitstaanbaar laf

ik graaf mijn eigen graf

Ik praat over jouw nieuwe haar

als jij dat weten zou

heb jij dan bezwaar?

En ik zeg terloops veel te veel

Ik kan het niet laten

steeds te praten

over alles

iedereen behalve ik

Zo ben ik nooit alleen

Ik verzin soms iets

zodat het mooier wordt

Ik speel mijn eigen God soms

verhalen nooit tekort

maar eigenlijk ben ik onuitstaanbaar laf

daar lig ik in mijn graf

Wat is nou mijn doel

als niets is wat het lijkt

Wat heb ik gegeven

heb ik wel iets bereikt?

Want ik was zo onuitstaanbaar laf

kom ik ooit uit mijn graf?

Ik praat over jouw nieuwe haar

als jij dat weten zou

heb jij dan bezwaar?

En ik zeg terloops veel te veel

Ik kan het niet laten

steeds te praten

over alles

iedereen behalve ik

Nu ben ik echt alleen

Ik ben echt alleen