Die avond in april

Muziek/tekst: Rolf Kramer, mei 2007
Lied 42

Ik wist het al toen ik ’s avonds thuiskwam

het licht was uit, de gordijnen dicht

De hond was stil, de kamer kil

tranen vielen op mijn gezicht

Ik wist zo goed

dat het niet veel meer was

Maar wat er was

was weg – was weg

Weet je nog

die avond in april

toen we huilden van geluk

‘Wees niet bang,’ zei je,

‘Wees niet bang’

maar juist mijn angst

maakte alles stuk

Al ons pril geluk werd zwart

en jouw deur ging steeds vaker dicht

Jouw bed steeds leeg, koud en leeg

tranen vielen op mijn gezicht

Ik wist zo goed

dat het niet veel meer was

Maar wat er was

was weg – was weg

Weet je nog

die avond in april

toen we huilden van geluk

‘Wees niet bang,’ zei je,

‘Wees niet bang’

maar juist mijn angst

maakte alles stuk

Maar weet je lief, ondanks de ellende

voel ik mij eigenlijk heel erg goed

want zonder mijn fobie voor monogamie

had ik die ander nooit ontmoet