Volgend jaar

Muziek/tekst: Rolf Kramer, oktober 2006
Lied 31

 

De kinderen, ze zijn al vertrokken
ik heb nog met ze gepraat
Ze keken me iets te geschrokken
de jongste zelfs een beetje kwaad

 

Alsof ik het nu nog terug kan draaien
er niets is gebeurd
Ben meegesleurd en opgewacht
Mijn huis staat leeg vannacht
en de nacht daarop
En volgend jaar

ach, wist ik het maar
wat ik dan zal doen

 

Want mijn kinderen spelen in mijn hoofd
ze
hebben me geloofd
en zijn niet bang
Een moment van vrede viert in mij
de narigheid voorbij
Levenslang vreten monsters aan mijn ziel
net zo lang tot niets meer over is
momenten van geluk niet meer bestaan
Maar in mij leeft een nieuwe dag
en ik zing voor het slapen gaan

 

Dat is waarom ik wil leven
totdat het echt niet meer gaat
Ik heb ze nog zoveel te geven
en
het is nog niet te laat

 

Ik weet dat mijn kinderen van me houden
wat ik ook heb gedaan
Ze staan nu lachend aan mijn bed
Ik heb het gered
weer een nacht alleen
Maar volgend jaar –

ach, wist ik het maar
wat ik dan zal doen

  

Want mijn kinderen spelen in mijn hoofd
ze
hebben me geloofd
en zijn niet bang
Een moment van vrede viert in mij
de narigheid voorbij
Levenslang vreten monsters aan mijn ziel
net zo lang tot niets meer over is
momenten van geluk niet meer bestaan
Maar in mij leeft een nieuwe dag
en ik zing voor het slapen gaan

 

Er waren wel hetere vuren
dan alleen te liggen in mijn cel
Ik staar naar de vier witte muren
aan wie ik verhaaltjes vertel

 

En ik heb ze namen gegeven
omdat ik eenzaam ben
Ik ken elk plekje van de wand
Mijn hersens zijn als zand
ik wil nu echt niet meer
En volgend jaar

dan moet het maar
dan stap ik eruit