Volgend jaar
Muziek/tekst: Rolf Kramer, oktober 2006
Lied 31
De kinderen, ze zijn al vertrokken
ik heb nog met ze gepraat
Ze keken me iets te
geschrokken
de jongste zelfs een beetje kwaad
Alsof ik het nu nog terug kan draaien
er niets is gebeurd
Ben meegesleurd en
opgewacht
Mijn huis staat
leeg vannacht
en de nacht
daarop
En volgend jaar
–
ach, wist ik het maar
wat ik dan
zal doen
Want mijn kinderen spelen in mijn hoofd
ze
hebben me geloofd
en zijn niet bang
Een moment van
vrede viert in mij
de narigheid
voorbij
Levenslang
vreten monsters aan mijn ziel
net zo lang tot
niets meer over is
momenten van
geluk niet meer bestaan
Maar in mij
leeft een nieuwe dag
en ik zing voor het slapen gaan
Dat is waarom ik wil leven
totdat het echt niet meer
gaat
Ik heb ze nog zoveel te
geven
en
het is nog niet te laat
Ik weet dat mijn kinderen van me houden
wat ik ook heb gedaan
Ze staan nu lachend aan
mijn bed
Ik heb het
gered
weer een nacht
alleen
Maar volgend jaar –
ach, wist ik het maar
wat ik dan
zal doen
Want mijn kinderen spelen in mijn hoofd
ze
hebben me geloofd
en zijn niet bang
Een moment van
vrede viert in mij
de narigheid
voorbij
Levenslang
vreten monsters aan mijn ziel
net zo lang tot
niets meer over is
momenten van
geluk niet meer bestaan
Maar in mij
leeft een nieuwe dag
en ik zing voor het slapen gaan
Er waren wel hetere vuren
dan alleen te liggen in
mijn cel
Ik staar naar de vier
witte muren
aan wie ik verhaaltjes vertel
En ik heb
ze namen gegeven
omdat ik
eenzaam ben
Ik ken elk
plekje van de wand
Mijn hersens
zijn als zand
ik wil nu echt
niet meer
En volgend jaar
–
dan moet
het maar
dan stap ik eruit